خانه KLEE در ساپانجا؛ هم‌نشینی ارگانیک حجم‌ها در بستر طبیعت ، اثر the | work
در این محتوا با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به خانه KLEE در ساپانجا داشته باشیم؛ پروژه‌ای که معماران the | work آن را بر پایه گفت‌وگویی هوشمندانه میان معماری، طبیعت و جریان زندگی شهری طراحی کرده‌اند.
موقعیت و بستر پروژه
خانه KLEE در یکی از مهم‌ترین محورها و گذرگاه‌های منطقه، یعنی خیابان بغداد در حاشیه دریاچه ساپانجا واقع شده است. این ناحیه که طی سال‌های اخیر رشد چشمگیری در امکانات اجتماعی، واحدهای اقامتی، فضاهای تجاری و فودکورت‌ها داشته، در کنار تصمیمات برنامه‌ریزی‌شده برای حفاظت از محیط طبیعی و بافت باغ‌دار، اکنون به یک محور شهری شاخص تبدیل شده است.
در این مسیر، حضور مجموعه‌ای با مقیاس انسانی و هماهنگ با طبیعت، همانند پروژه KLEE، ساختار کلی بافت منطقه را تکمیل می‌کند. ستاوین در بررسی پروژه‌های این‌چنینی همیشه بر ارتباط میان محیط، معماری و کیفیت فضاهای زیستی تأکید دارد؛ موضوعی که در این طرح به روشنی دیده می‌شود.
عملکرد و ایده اولیه طراحی
این مجموعه در ابتدای خیابان بغداد قرار گرفته و با هدف پاسخ‌گویی به نیاز روزافزون اقامت کوتاه‌مدت طراحی شده است. طرح به‌صورت پروژه‌ای دائمی شامل ۶ واحد مستقل شکل گرفته و اجرای آن در دو فاز برنامه‌ریزی شده است. از همان ابتدا، هماهنگی با بستر و بافت اطراف، محور اصلی تصمیمات طراحی بوده است.
سازماندهی چیدمان، ارتباطات و حرکت در سایت
با توجه به جهت‌گیری زمین، رابطه آن با خیابان، دید و نور، و همچنین موضوع مهم حریم خصوصی، طراحان رویکردی بر پایه تکثیر ارگانیک واحدهای تکرارشونده اتخاذ کرده‌اند. این واحدها با تغییر زاویه، ارتفاع و جهت‌گیری، فرم یکپارچه‌ای را می‌سازند که با خط آسمان (سیلوئت) منطقه هماهنگی دارد و از یکنواختی پرهیز می‌کند.
ایده ایجاد نفوذپذیری حرکتی در سایت از طریق مسیرها، گذرها، کوریدورها و فضاهای سبز، نقش مهمی در انسجام طرح دارد. همان‌طور که ستاوین همیشه به اهمیت حرکت و خوانایی در فضاهای معماری اشاره می‌کند، این پروژه نمونه‌ای از تلفیق صحیح کانکشن‌های حرکتی و فضایی است.
طرح، پلان و سیلوئت بنا
پروژه شامل شش واحد مستقل دوطبقه است که از طریق یک بخش مرکزی پذیرش سازمان می‌یابد. ترکیب هر واحد از سه حجم اصلی تشکیل شده است:
حجم اول: شامل آشپزخانه، سرویس بهداشتی و نشیمن گالری‌دار در طبقه همکف
حجم دوم: اتاق بزرگ در طبقه اول به‌صورت نیم‌طبقه (mezzanine)
حجم سوم: یک اتاق در همکف و یک تراس باز روی آن
این تفکیک حجمی، نوعی ریتم و بازی بصری ایجاد می‌کند که هم به تنوع فضایی و هم به تعریف حریم و شفافیت کمک می‌کند. اختلاف ارتفاع حجم‌ها و شکست‌های ظریف در پلان، سیلوئتی پویا می‌سازد که پروژه را از بافت اطراف متمایز می‌کند و در عین حال با آن سازگار نگه می‌دارد.
تذکر : استفاده از مطالب وب سایت ستاوین ( شبکه هنر و معماری ستاوین ) فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است . کلیه حقوق، محتوا و طراحی سایت متعلق به وب سایت ستاوین می‌باشد. در غیر این صورت مراتب از طریق مراجع قانونی پیگیری خواهد شد .
دوستان و همراهان عزیز ستاوین ( شبکه هنر و معماری ستاوین ) ، با نظرات و پیشنهادات سازنده خود ما را در ارائه هر چه بهتر مطالب و اهداف مان، که همانا ارتقا جایگاه و فرهنگ معماری می باشد ، یاری کنید . منتظر دیدگاه های شما عزیزان هستیم . . .
ترجمه شده توسط تحریریه ستاوین - (علیرضا اورعی)
.jpg)
.jpg)
